Ο Sylvester Stallone μυρίζει ακόμη σαν λιοντάρι

O πάλαι ποτέ καθαριστής του κλουβιού με τα λιοντάρια στο Central Park Zoo έκανε τη χάρη στα στούντιο και τον De Niro παίζοντας στο ‘Επιστροφή στο Ρίνγκ’. Μεγάλη καρδιά και, προπάντων, μεγάλο μυαλό.

‘Αυτή ήταν η πρώτη φορά που ένα στούντιο με κυνηγά. Ποτέ πριν δεν με έχουν πάρει τηλέφωνο οχτώ φορές για κάτι. Και καπάκι μου τηλεφώνησε ο Robert άλλες δυο. Οπότε, αφού το συζητήσαμε, αποφασίσαμε ότι έχει ενδιαφέρον να συστήσουμε αυτούς τους χαρακτήρες σε μια νέα γενιά και να τους αφήσουμε να παίξουν λίγο με αυτούς’.

 Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος που ο 67χρονος Νεουορκέζος δέχθηκε να πρωταγωνιστήσει στην συγκεκριμένη παρωδία τόσο του Rocky όσο και του Raging Bull. Η πρωτόγνωρη δηλαδή για εκείνον αίσθηση ότι το Χόλιγουντ (και τα στούντιο και κάποιος τόσο καταξιωμένος όσο ο De Niro) επιτέλους, μετά από 30 χρόνια, τον αποδέχονται. Και όχι τα λεφτά. Τα οποία, με προσωπική περιουσία της τάξεως των 270 εκ. δολαρίων, βασικά δεν τα χρειάζεται.

 

Επίσης καλό είναι να μη ξεχνάμε ότι το Rocky δεν είναι κάποιο πεθαμένο franchise, αλλά ένα χρυσωρυχείο που ακόμη κόβει εκατοδόλαρα με το spinoff του, ονόματι Creed, να προσγειώνεται στα multiplex σε 1-2 χρόνια.
Ένα από τα τρια (Rambo, Expendables) franchise που έχει δημιουργήσει με τα χεράκια του ο Italian Stallion τον οποίο, ακατανόητο γιατί, μερίδα του κοινού επιμένει να θεωρεί απλά ένα χαζό μπρατσόνι.

‘Είμαι ένας ευαίσθητος σεναριογράφος, ηθοποιός και σκηνοθέτης. Με αηδιάζει το να μιλώ για χρήματα. Αν αυτό θέλετε, τότε πάρτε τηλέφωνο τον αηδιαστικό personal manager μου’

 Κάτι που συνεχίζει να του σπάει τα νεύρα και να του ανεβάζει στην πίεση στο 20. Απλώς ηρεμεί όταν κοιτάζει γύρω του, στην 20 εκ. δολαρίων Μεξικάνικου τύπου επαυλή του στο Beverly Park.
Εκεί που μένει εδώ και μια δεκαετία μαζί με την εντυπωσιακή πρώην μοντέλο τρίτη γυναίκα του (σ.σ. την οποία, πάντως, κάποτε παράτησε μέσω γράμματος 7 σελίδων) και τις τρεις κόρες του που υπεραγαπά ( σ.σ. πέρυσι πέρασε δύσκολα χάνοντας και την αδελφή του και τον πρωτότοκο γιο του).
Την ίδια έπαυλη στην οποία, μεταξύ άλλων, διατηρεί το προσωπικό του στούντιο όπου επιδίδεται στο αγαπημένο του άθλημα της ζωγραφικής και της γλυπτικής. Αυτό που ανέκαθεν αποτελούσε το δικό του τρόπο να ξεφεύγει από την πραγματικότητα.

 

‘Ερωτεύτηκα τη ζωγραφική από πολύ μικρός ως τρόπο να αντιμετωπίσω την ταραγμένη παιδική μου ηλικία. Για μέγαλο διάστημα αναγκαζόμουν να πουλώ τα έργα μου έναντι ενός πιάτου φαγητού ή εισιτηρίου για το λεωφορείο. Πρόσφατα αγόρασα ένα πίνακα που είχα πουλήσει για 15 δολάρια πριν από 40 χρόνια. Αναγκάστηκα να δώσω 140.000 δολάρια’

 Κανείς -ούτε ο ίδιος- δεν ισχυρίζεται ότι είναι εξαιρετικός ως σκηνοθέτης ή ηθοποιός. Και φυσικά και είναι υπεύθυνος για πολλά σαπάκια, αν και όχι όσα του καταλογίζουν. Αλλά καλό είναι μη ξεχνάμε ότι όχι μόνο έχει προταθεί για Όσκαρ σεναρίου στα 31 του για το Rocky, αλλά ότι την ίδια χρονιά ήταν υποψήφιος και για Όσκαρ Α’ αντρικού ρόλου. Ο τρίτος μόλις άνθρωπος, μετά τους Orson Welles και Charlie Chaplin, που έχει καταφέρει κάτι τέτοιο.

 

‘Όταν ήμουν στο γυμνάσιο, οι καθηγητές με ψήφισαν ως τον μαθητή που είναι πιο πιθανό να καταλήξει στην ηλεκτρική καρέκλα. Αν δεν είχα το γράψιμο και την υποκριτική είναι πολύ πιθανόν να τους δικαίωνα’

 Δεν είναι τυχαίο ότι ο μεγαλύτερος κριτικός κινηματογράφου όλων των εποχών, ο Roger Ebert, τον είχε χρίσει τότε διάδοχο του Marlon Brando. Ακόμη και αν ο λόγος που ο Sly μουρμουρίζει είναι το γεγονός ότι η κάτω αριστερά πλευρά του προσώπου είναι εκ γενετής παράλυτη λόγω περιπλοκών στην καισαρική.
Ναι, το παλικάρι έγινε πρωταγωνιστής ενώ το μισό προσωπό του βασικά δεν λειτουργεί. Αν αυτό δεν είναι θράσος, δεν ξέρω και εγώ τι είναι.

‘Όταν σκηνοθετώ αισθάνομαι σαν προπονητής σε ομάδα. Όταν όμως γράφω αισθάνομαι σαν να κάνω έρωτα. Κυριολετικά πηδάω από το γραφείο μου και χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο από χαρά όταν γράψω μια εξαιρετική φράση’

 Ουσιαστικά ο Stallone ήταν και παραμένει ένας απύθμενα ονειροπόλος τύπος που μπήκε φυλακή στα 13 του επειδή έριχνε τούβλα σε ένα αυτοκίνητο που του θύμιζε τανκ του Ρόμελ. Ένα υπερ-κινητικό πλάσμα που είχε σπάσει 13 κόκκαλα πριν καν πάει γυμνάσιο και τον οποίο η bodybuilder μάνα του (η οποία ζει ακόμη) τον έβαζε μέχρι τα 16 του κάτω και του έσπαγε βούρτσες βαρόντας τον στον κώλο (‘ κάθε χτύπημα που προκαλούσε μίνι διάσειση. Σχεδόν χρειαζόταν να πάω χειρουργείο για να αφαιρέσω το αποτύπωμα της βούρτσας’).

 

Ένας αιώνιος άφραγκος καταφερτζής που βρέθηκε, λόγω των κακών βαθμών του και των οικονομικών δυσκολιών του κολλεγίου, να προσπαθεί να προσαρμοστεί στην έλλειψη οξυγόνου στο Αμερικάνικο κολλέγιο στην Ελβετία. Σε ένα χωριό δηλαδή πάνω στο βουνό, δυο ώρες απόσταση από τη Γενευή και χωρίς να ξέρει λέξη στα γαλλικά.

‘Στην αρχή τα πράγματα ήταν δύσκολα. Μετά έσωσα τον (συμμαθητή μου) ανιψιό του αυτοκράτορα της Αιθιοπίας που τον είχαν παγιδεύσει σε ένα φρεάτιο ασανσέρ, μου πήρε δώρο ένα Volkswagen το οποίο πούλησα και ξεκινήσα κάτι σαν παράνομο McDonald’s στο πίσω μέρος ενός εγκαταλειμένου σαλε. Συγκεκριμένα επινόησα κάτι που ονόμασα vacheburger (ένα μέρος αρνί, ένα μοσχάρι και λίγο πριονίδι)’

 Μια χρόνια αφραγκιά που ήταν η αιτία για την οποία αναγκάστηκε να παίξει σε 1-2 ταινίες soft porn πριν γίνει γνωστός αφού, εκείνη την περίοδο, ήταν ουσιαστικά άστεγος (έμενε για εβδομάδες στο ΚΤΕΛ) και εντελώς απελπισμένος. Οπότε προτίμησε να γδυθεί, παρά, όπως έχει δηλώσει, να πάρει ένα μαχαίρι και να ληστέψει όποιον βρισκόταν μπροστά του.
Επίσης, πέρα και πάνω από όλα, ο γίγαντας Sylvester είναι  πιο επίμονος άνθρωπος στην ιστορία του κινηματογράφου. Κάτι που αποδυκνύει περίτρανα η γνωστή ιστορία με το σκύλο του τον Butkus, την φωτογραφία του οποίου πολύ συνειδητά βλέπετε στη κεντρική φωτό του άρθρου.
Βρισκόμαστε στο 1975 και ο άνεργος 29χρονος, που πριν από λίγες μέρες αναγκάστηκε να βάλει ενέχυρο τα κοσμήματα της εγκύου γυναίκας του, βλέπει το σκύλο του να πεινάει και τον ιδιοκτήτη της πολυκατοικίας να τον απειλεί με έξωση.

 

Στα χέρια του έχει το σενάριο του Rocky, το οποίο έγραψε μέσα σε τρεις μέρες σε ένα τετράδιο αντλώντας έμπνευση από τον αγώνα του Weppner εναντίον του Muhammad Ali, στην τράπεζα 106 δολάρια και στο πίσω μέρος του μυαλού του τις 1.500 αρνήσεις που έχει φάει από όλους τους ατζέντηδες της Νέας Υόρκης.
Όμως εκείνος επιμένει να πιστεύει ότι μπορεί να γίνει ηθοποιός. Και για να το πετύχει δέχεται να πουλήσει και το τελευταίο ίχνος αξιοπρέπειας που του έχει απομείνει, δηλαδή τον πιστό σκύλο του.

‘‘Ήταν η χειρότερη μέρα της ζωής μου. Κάθισα έξω από μια κάβα, του έβαλα μια πινακίδα που έλεγε ‘πωλείται έναντι 100 δολαρίων’ και περίμενα. Τελικά τον πούλησα έναντι 50 δολαρίων σε ένα τύπο που τον έλεγαν Little Jimmy’

 Μια εβδομάδα αργότερα ο Stallone είχε το θράσος να πει όχι σε μια προσφορά 265.000 δολαρίων για το σενάριο του Rocky, επειδή ήθελαν να παίξει το ρόλο ο  James Caan ή ο Ryan O’Neal. Και καπάκι σε άλλη μια της τάξεως των 365.000 δολαρίων.
Τελικά δέχεται να πουλήσει το σενάριο έναντι μόλις 35.000 δολαρίων, με όρο να είναι εκείνος πρωταγωνιστής, και καπάκι περνάει τις επόμενες τρεις μέρες έξω από την κάβα, περιμένωντας τον Little Jimmy να γυρίσει για να αγοράσει πίσω τον Butkus.
Ο Jimmy γύρισε και, μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις , του τον πούλησε πίσω έναντι 3.000 δολαρίων και ένος δικού του cameo στο Rocky.
Μια ιστορία που ο Stallone είπε για πρώτη και τελευταία φορά σε μια συνεντευξή του στο Playboy το 1976 και την οποία, μέχρι τώρα, δεν έχει βρει το κουράγιο να την κάνει ταινία.
Κρίμα γιατί η ζωή του (επίσης ο χαρακτήρας και το μυαλό του) έχουν  πολύ πιο ενδιαφέρον από αρκετούς από τους ρόλους που έχει παίξει. Άσε που ήδη ξέρουμε πως θα ξεκινούσε μια ταινία για τη ζωή του. Δηλαδή με τον ίδιο να κάθεται μόνος σε ένα βαγόνι του μετρό της Νέας Υόρκης, εντός του οποίου κανείς δεν τολμά να πλησιάσει.

‘Πέρασα ένα εξάμηνο δουλεύοντας ως καθαριστής στο κλουβί των λιονταριών στο Central Park Zoo. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσα μέτρα μακριά και με τι ακρίβεια ουρούν αυτά τα ζώα. Επίσης πόσο άσχημη είναι η οσμή τους. Είχα καταλήξει να βρωμάω τόσο πολύ που όποτε έμπαινα σε ένα βαγόνι του μετρό αυτό άδειαζε αμέσως’

Πηγή:  oneman.gr