Πάνος Παπαδόπουλος: Ο Έλληνας που έβαλε χρώμα στα μουντά καλοκαίρια των Σκανδιναβών

Ξεκίνησε από την Ελευσίνα να βρει το χωριό του Αϊ Βασίλη στην Φινλανδία και κατέληξε να γίνει ο αυτοκράτορας των μαγιό στην Σκανδιναβία. Αυτή είναι η ιστορία του Πάνου Παπαδόπουλου .

Γεννήθηκε και μεγάλωσε λίγα χιλιόμετρα έξω από την Αθήνα στην Ελευσίνα. Δημιουργικό μυαλό πιάνει την πρώτη του δουλειά στα 8 στο ψιλικατζίδικο της γειτονίας του και ως έφηβος δουλεύει σε ένα χυτήριο της περιοχής. Πέρα όμως από την δουλειά αυτό που θα χαρακτηρίσει τα νεανικά χρόνια του Πάνου ήταν η έντονη κοινωνική του δραστηριότητα. «Ξέρεις ότι τα στέγαστρα στις στάσεις στην Αθήνα έγιναν με δική μου πρωτοβουλία; Έχω δεκάδες επιστολές με τα υπουργεία τότε που ζητούσα να κάνουν κάτι για τον κόσμο που κάθονταν κάτω από βροχή ή το αγιάζι και περίμεναν τα λεωφορεία. Την πρώτη στάση μάλιστα την έκανε το αφεντικό μου από το χυτήριο στην Ιερά Οδό μετά από δική μου παρότρυνση και λίγα χρόνια ακολούθησε και το κράτος». Αλλά δεν σταμάτησε εκεί, ως έφηβος σχεδόν καθημερινά βομβάρδιζε στην δεκαετία του '70 τα υπουργεία με ερωτήσεις για τα εργατικά ατυχήματα, τα μολυσμένα νερά στον Σκαραμαγκά και τις αντιαισθητικές φωτεινές πινακίδες στην Ομόνοια.

Καθώς οι νίκες του ήταν ελάχιστες και βλέποντας ότι οι επαγγελματικές του ανησυχίες δεν θα μπορούσαν να βρουν απαντήσεις στην Ελλάδα αποφασίζει να φύγει στο εξωτερικό. To 1975 σε ηλικία 17 χρονών με μία κάρτα ιντερέιλ και ελάχιστα χρήματα επιβιβάζεται στο τρένο με στόχο να γυρίσει την Ευρώπη και να φτάσει ως στο χωριό του Αϊ Βασίλη στην Φινλανδία εκπληρώνοντας ένα παιδικό του όνειρο. «Στην Γερμανία όμως άρχισα να αισθάνομαι τον οργανισμό μου να εξασθενεί. Είχα ελάχιστα χρήματα μαζί μου οπότε άρχισα δραστικές περικοπές στην διατροφή μου. Στα σύνορα με την Δανία η κατάσταση είχε επιδεινωθεί με αποτέλεσμα όταν περάσαμε στην Σουηδία, στο Γκέτεμποργκ είχα καταρρεύσει καθώς είχα και έντονα στομαχικά προβλήματα. Αποφάσισα να εγκαταλείψω το τρένο και έπιασε δωμάτιο σε ένα φθηνό ξενοδοχείο. Την επόμενη ημέρα ξύπνησα στο νοσοκομείο αφυδατωμένος».

  Το Γκέτεμποργκ έμελλε να γίνει η νέα πατρίδα του και η βάση όπου θα έχτιζε την αυτοκρατορία του. Ξεκίνησε να βελτιώνει τα αγγλικά του και να μαθαίνει Σουηδικά και λίγο αργότερα άρχισε τις σπουδές όπου έπαιρνε το ένα πτυχίο μετά το άλλο. Ξεκίνησε από κοινωνιολογία, σεξολογία και οικονομικά για να καταλήξει στο ντιζάιν καθώς στην πορεία αντιλήφθηκε ότι αυτό ήταν που του άρεσε να κάνει περισσότερο στην ζωή του.

Για να ξεκινήσει την επιχείρηση του στα μέσα της δεκαετίας του '80 πούλησε ένα αυτοκίνητο Golf που είχε από τα φοιτητικά του χρόνια πήρε τα πρώτα υφάσματα και άρχισε να ράβει στο δωμάτιο του.

«Όταν έρχονταν το εμπόρευμα το κρεβάτι μου χανόταν κάτω από τα τόπια με το ύφασμα. Εκει μέσα ράβαμε, πακετάραμε και στην συνέχεια με ένα παλιό φορτηγάκι που αγόρασα από έναν τσιγγάνο γύριζα τις πόλεις της Σουηδίας και πουλούσα την δουλειά μου». Μια μεγάλη παραγγελία από έναν πελάτη βγάζει την Panos Emporio από την οικοτεχνία και την μετατρέπει σε βιοτεχνία που την μαθαίνουν όλο και περισσότεροι Σουηδοί, και σιγά σιγά και οι γείτονες τους στην υπόλοιπη Σκανδιναβία.Έως τότε τα περισσότερα μαγιό που κυκλοφορούσαν στην Σουηδία ήταν μονόχρωμα και παράγονταν από τα υφαντουργία του σουηδικού στρατού.

  Αρχές της δεκαετίας του '90 καθώς αισθάνεται ότι πατάει γερά στα πόδια του και έχοντας ως στόχο «οι παραλίες της Σουηδίας θα γεμίσουν χρωματιστά μαγιό που θα γράφουν επάνω Panos Emporio» χτύπησε την πόρτα των περιοδικών μόδας τα οποία αγκάλιασαν την δουλειά του και έβαλαν και αυτά το λιθαράκι τους στο να γίνει αυτό που είναι σήμερα, τον άνθρωπο που διαθέτει την εταιρεία με τις μεγαλύτερες πωλήσεις μαγιό στην Σουηδία και εξαγωγές σε τριάντα χώρες έχοντας παρουσία σε περίπου 2.700 καταστήματα.

Η αυτοκρατία της Panos Emporio πέρα από τα μαγιό επεκτάθηκε σύντομα στον χώρο της ένδυσης και της υπόδησης και των αξεσουάρ ενώ πέρυσι το φθινόπωρο παρουσίασε για πρώτη φορά στην Αθήνα την σειρά αρωμάτων του.

  Πέρα από το χρώμα και την έμπνευση του Πάνου Παπαδόπουλου σημαντικό ρόλο στην επιτυχία έπαιξαν και τα πρόσωπα που επέλεξε για να τα προβάλει. Ένα από αυτά ήταν και της Έλενας Παπαρίζου. «Την Έλενα την ήξερα από μικρό κοριτσάκι μίας και είχα φιλικές σχέσεις με τους γονείς της. Μεγαλώνοντας την είχα πάρει μαζί μου σε μία εκδήλωση όπου θα ανακοίνωνα την πιο σέξι κοπέλα της Σουηδίας. Εδώ πρέπει να πω ότι για αρκετά χρόνια αυτή η επιλογή ήταν μία σημαντική είδηση για τα κοσμικά της Σουηδίας. Σε αυτή λοιπόν την εκδήλωση η Έλενα με ρώτησε αν την βρίσκω όμορφη για να τις απαντήσω ότι ήταν η επιλογή μου για να προβάλει την κολεξιόν μου εκείνη την χρονιά. Μάλιστα η φωτογράφιση που πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα έγινε την χρονιά πριν κερδίσει η Έλενα και η Ελλάδα τον διαγωνισμό της Eurovision. Άνθρωποι με τους οποίους έχω συνεργαστεί μου λένε ότι τους φέρνω τύχη».

  Το ίδιο μπορεί να επικαλεστεί και η χυμώδης Victoria Silvstedt για την οποία ο Πάνος δέχτηκε επίθεση από τα μέσα καθώς ξέφευγε από την λιπόσαρκη γραμμή των μοντέλων. Ως γνωστόν μετά την συνεργασία της με την Panos Emporio η Victoria ακολούθησε καριέρα μοντέλου στην Αμερική και σήμερα συγκαταλέγεται ανάμεσα σε ένα από τα μοντέλα που έγιναν εκατομμυριούχοι από την δουλειά τους.

  Στον χώρο αυτό έκανε αρκετές φιλίες και αν ξεχωρίζει κάποια αυτή ήταν με τον μακαρίτη τον Πρόεδρο της Hermes ο οποίος του είχε αναφέρει κάτι που όπως λέει ο ίδιος δεν θα ξεχάσει ποτέ και θα είναι οδηγός στην Οδύσσεια του: «Πάνο, αν αυτό που κάνεις σε κάνει χαρούμενο δεν έχει σημασία εάν δουλεύουμε με μια μεγάλη ή με μία μικρή προοπτική. Τι σημασία έχει εάν διαθέτεις 50 πελάτες ή 50.000; Εάν οι πελάτες σου γίνουν 50.000 ή 50.000.000; Είναι μόνο μία διαφορά δύο τριών μηδενικών, αυτό είναι όλο».

  Την ελληνική σκηνή της μόδας δεν έχει καταφέρει όπως αναφέρει λόγω απόστασης να την παρακολουθήσει στενά εάν και βλέπει να ξεπηδούν νέα ταλέντα και εδώ και στο εξωτερικό. «Τον μόνο που έχω παρακολουθήσει πριν αρκετά χρόνια ήταν ο Νίκος Αποστολόπουλος που είχα την χαρά να τον δω στο Παρίσι και να είμαι σε μερικές από τις επιδείξεις του. Λιγο έχω παρακολουθήσει και τον συχωρεμένο Ασλάνη που μου άρεσε ο χαρακτήρας του. Ξέρεις εγώ όταν εκτιμώ κάποιον πρέπει εκτός από την δουλειά του να τον έχω εκτιμήσει κι σαν άνθρωπο».